درسی از راهب هندی: نمک و آب

روزی شاگرد یک راهب (مانک) پیر هندو از او خواست که به او درسی به یاد ماندنی دهد. راهب از شاگردش خواست کیسه نمک را نزد او بیاورد. سپس مشتی از نمک را داخل لیوان نیمه پری ریخت و از او خواست همه آن آب را بخورد. شاگرد فقط توانست یک جرعه کوچک از آب داخل لیوان را بخورد، آن هم به سختی.
استاد پرسید: مزه اش چطور بود؟
شاگرد پاسخ داد: خیلی شور و تند است، اصلاً نمی شود آن را خورد.

یک متن کوتاه پندآموز به انتخاب سامانه برای شما

تفاوت بین انسانی که الان هستید و کسی که قرار هست پنج سال بعد باشید، در مردمی است که در این مدت با آن ها معاشرت کرده و کتاب هایی است که در این مدت مطالعه خواهید کرد.

پیر هندو از شاگردش خواست یک مشت از نمک بردارد و او را همراهی کند. رفتند تا رسیدند کنار دریاچه. استاد از او خواست تا نمکها را داخل دریاچه بریزد. سپس یک لیوان آب از دریاچه برداشت و به شاگرد داد و از او خواست آن را بنوشد. شاگرد براحتی تمام آب داخل لیوان رو سر کشید. استاد این بارهم از او مزه آب داخل لیوان را پرسید.
شاگرد پاسخ داد: کاملا معمولی بود.
پیر هندو گفت: رنجها و سختی هائی که انسان در طول زندگی با آنها روبرو می شود همچون مشتی نمک است و اما این روح و قدرت پذیرش انسان است که هر چه بزرگتر و وسیع تر می شود، می تواند بار آن همه رنج و اندوه را به راحتی تحمل کند. بنابراین سعی کن یک دریا باشی تا یک لیوان آب.