نگهداری خدا از اسبان با دستان تو

استادی با مریدش در صحرای عربستان اسب سواری می کنند. استاد از هر لحظه سواری اش برای آموختن ایمان به مریدش استفاده می کند:
به خدا اعتماد داشته باش. خدا هرگز بندگانش را رها نمی کند.
شب هنگام در چادر، استاد از مریدش می خواهد اسب ها را به صخره ای در نزدیکی شان ببندد. مرید به سوی صخره می رود؛ اما سخنان استاد را به یاد می آورد و فکر می کند: حتما دارد امتحانم می کند باید اسبها را به خدا بسپارم و اسبها را نمی بندد!

یک متن کوتاه پندآموز به انتخاب سامانه برای شما

تاکنون هیچ دستاورد بزرگی بدون اشتیاق سوزان به دست نیامده است.

صبح روز بعد، مرید متوجه می شود که اسبها ناپدید شده اند خشمگین به سراغ استادش می رود و فریاد می زند: تو درباره خدا هیچ نمی دانی. من اسب ها را به امان او رها کردم، و حالا رفته اند.
استاد پاسخ داد: خدا می خواست مراقب اسب ها باشد. اما برای آن کار به دستان تو احتیاج بود.
بعضی وقتها انسان فراموش می کند که وسیله است.