داستان حاکم نیشابور و کشاورز و درخواست قاطر یا حاکم شدن

گویند در روزگاران قدیم روزی حاکم نیشابور برای گردش به بیرون از شهر رفته بود که مرد میانسالی را در حال کار بر روی زمین کشاورزی دید. حاکم پس از دیدن آن مرد بی مقدمه به کاخ برگشت و دستور داد کشاورز را به کاخ بیاورند.
روستایی بی نوا با ترس و لرز به خدمت حاکم رسید و در مقابل تخت حاکم ایستاد. به دستور حاکم لباس گران بهایی بر او پوشاندند. حاکم همچنین گفت یک قاطر راهوار به همراه افسار و پالان خوب به او بدهید.
بعد حاکم از تخت پایین آمده بود و در حالی که آرام قدم می زد به مرد کشاورز نزدیک شد و گفت: می توانی بروی. ولی همین که دهقان بینوا خواست حرکت کند حاکم کشیده ای محکم پس گردن او نواخت!
همه حیران از آن عطا و حکمت این جفا شدند و منتظر توضیح حاکم بودند، که حاکم از کشاورز پرسید: مرا می شناسی؟
کشاورز بیچاره گفت: شما تاج سر رعایا و حاکم شهر هستید.

یک متن کوتاه پندآموز به انتخاب سامانه برای شما

در طول زندگی ام هیچ گاه از انسان هایی که با افکار من موافق بودند، چیزی نیاموختم.

حاکم گفت: آیا بیش از این مرا می شناسی؟
سکوت مرد حاکی از استیصال و درماندگی او بود.
حاکم گفت: به خاطر داری بیست سال قبل که من و تو با هم دوست بودیم در یک شب بارانی که درهای رحمت خدا باز بود، من رو به آسمان کردم و گفتم خدایا به حق این باران و رحمتت مرا حاکم نیشابور کن و تو محکم بر گردن من زدی و گفتی که ای ساده دل! من سال هاست از خدا یک قاطر با پالان برای کار کشاورزی ام می خواهم هنوز اجابت نشده! آن گاه تو حکومت نیشابور را می خواهی؟
یک باره خاطرات گذشته در ذهن دهقان مرور شد.
حاکم گفت: این همان قاطر و پالانی که می خواستی و این کشیده هم تلافی همان کشیده ای که به من زدی. فقط می خواستم بدانی که برای خدا، حکومت نیشابور یا قاطر و پالان فرقی ندارد.
خداوند در قرآن می فرماید : نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ (بندگانم را آگاه کن که من بخشنده مهربانم).
این ایمان و اعتقاد من و توست که فرق دارد، از خدا بخواه و زیاد هم بخواه. خدا بی نهایت بخشنده و مهربان است و در بخشیدن بی انتهاست پس از او بخواه و به اجابت خواسته ات هم ایمان داشته باش.