در کافی در جلد دوم ،در باب سعی در رفع حاجت مومن نقل شده است:
روزی صفوان در محضر امام صادق علیه السلام نشسته بود که ناگهان مردی که برایش گرفتاری پیش آمده بود به خدمت حضرت رسید و گرفتاریش را شرح داد. امام صادق علیه السلام به صفوان دستور فرمودند که فورا حرکت کن و برادر ایمانی خویش را در کارش یاری کن.
صفوان رفت و پس از اصلاح کار و حل مشکل او به پیش حضرت بازگشت.
امام در مورد کار او سوال نمودند.
صفوان گفت: خدا اصلاح کرد.
حضرت خطاب به او فرمود: بدان که همین کار به ظاهر کوچک و حاجتی که برآوردی و وقت کمی از تو گرفت، از هفت شوط طواف دور کعبه محبوب تر و برتر است.
به شخصی که به هیچ کس اعتماد ندارد، اطمینان نداشته باشید.
سپس امام صادق علیه السلام این چنین فرموده خویش را ادامه دادند:
مردی گرفتاری داشت، حضور امام حسن علیه السلام رفت و از ایشان استمداد نمود. امام حسن علیه السلام بی درنگ کفش ها را پوشیده و راه افتادند. در بین راه به حضرت امام حسین علیه السلام رسیدند، در حالی که ایشان مشغول نماز بودند.
امام حسن علیه السلام به آن مرد فرمود: تو چگونه از حسین (علیه السلام) غفلت نمودی و پیش ایشان نرفتی؟
گفت: من اول می خواستم پیش ایشان بروم و از ایشان در کارم کمک بطلبم، ولی چون گفتند ایشان اعتکاف کرده اند و نمی توانند از مسجد خارج شوند. خدمتشان نرفتم.
امام حسن علیه السلام فرمودند که اگر توفیق بر آوردن حاجت تو برایش دست داده بود از یک ماه اعتکاف برایش بهتر بود.
نظر و دیدگاه خود را در رابطه با این داستان بنویسید:
نظرات و دیدگاه های خوانندگان در صورت تایید، نشان داده خواهند شد.
نشانی ایمیل و تلفن همراه شما منتشر نخواهد شد. با درج ایمیل، گراواتار شما (در صورت وجود) نشان داده خواهد شد.
نظرات و دیدگاه های خوانندگان:
در باره این داستان هیچ نظر و دیدگاه تایید شده، وجود ندارد.